kalakai geus nepi ragragna kana taneuh,
geus kagentian ku sirung anu ngora,
nu tadina kalakai teh sirung nu ngora...
tapi kalakai teu pernah ngarasa sarua nyicingan eta waktu
jeung kahirupanana, estu beda ngarasakeun
jerona lamunan dunya...
loba poharana ngeusian kahayang hate
jeung nyumponan mangrupa papasten hayang widi...
ngan ayeuna kalakai menta pangharepan
raraga rek ngalalagana dahan nu abdi....
ruhkumenyair
0 comments:
Post a Comment